poniedziałek, 27 sierpnia 2012
Teraz trochę historii:)
Album powstał z okazji Komunii Świętej mojego chrześniaka - i największego bohatera mojej córki. Miał być uczuciowy i taki chyba wyszedł. Nie dysponowałam jeszcze wtedy żadnymi wykrojnikami ani dziurkaczami, więc darłam, wyszczypywałam i traktowałam nożyczkami wszystkie krawędzie, na których mogło być widać nierówne cięcia;) Myślę, że to był dobry album - taki, który coś mówi. Bo o to mi głównie chodziło.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
To był, a raczej jest, naprawdę dobry i piękny album, pełen emocji i treści- widziałam, dotykałam i... robiłam mu zdjęcia... Czemu mnie nie szturchasz, żebym Ci je przesłała? :)
OdpowiedzUsuńWidziałam łzy wzruszenia płynące po twarzy Szymka i usłyszałam,że to dla niego najpiękniejszy i najważniejszy prezent komunijny (a przy PS3 to już nie lada komplement;)). Album jest piękny i taki "żywy". Każda litera,każde zdjęcie to zapis czegoś niezwykłego i trwalszego niż przedmioty i upominki. Po prostu cudny i jakże prawdziwy dowód miłości!
OdpowiedzUsuńDodam,że to miłość odwzajemniona:)
OdpowiedzUsuń